kila kitu huja kwa mwisho...

Aan alles komt een eind....

14 t/m 16 maart 2014

Lekker relaxt weekendje gehad, massai markt, dunga hill en met sammy zijn zoontje gezwommen, wat een schatje is dat toch. Ook elke dag uit eten geweest. Weer een leuk weekendje dus.

17 maart 2014

EINDELIJK!! Ik kan weer naar stage! Ze vroegen allemaal waar ik was en dachten dat ik naar huis was zonder het te zeggen. Ik vertelde dat ik ziek was en naar het ziekenhuis moest, tuurlijk zei iedereen sorry,sorry ( dat doen ze hier allemaal in Kenia zelfs als je je teen stoot!). Ik heb twister meegenomen en deze gespeeld, ik moet natuurlijk alle spelletjes inhalen van vorige week, dat wordt een hele uitdaging. Wat vonden de kinderen het leuk, sommige speelden vals en sommige waren super fanatiek. Ik deed natuurlijk ook een spelletje mee, iedereen wilde op een gegeven moment tegen mij dus heb ik zo een 10 potjes spelen. Best vermoeiend hoor! Ik heb ook kennis gemaakt met een jongen: Dennis. We waren aan het praten en ik vroeg waarom hij hier zit. Hij wilde het eerst niet vertellen omdat ik hem anders niet meer aardig zou vinden. Heb hem verteld dat het verleden is gebeurt en dat je er niets meer aan kon veranderen. Hij vertelde dat hij iemand heeft vermoord, hij heeft er heel veel spijt van dat zag je aan alles. Hij heeft zijn moeder omgelegd met een mes. Hij vertelde dat hij het nooit meer zou doen en zit hier nu voor 1,5 jaar. Eigenlijk heel kort voor als je iemand vermoord hebt.


18 maart 2014

Super gezellige dag gehad vandaag, veel met de kinderen gelachen en gepraat. Veel te weten gekomen over andere kinderen en wat ze op hun geweten hebben. Ik heb ook weer twister gedaan, ook deze groepen vonden dat geweldig. ’s Ochtends werd een begin gedaan met alle kinderen scheren, zelf de meiden. Ze hebben hier al niet veel haar maar nu helemaal niets meer. Zo jammer want het ziet er echt niet mooi uit. Ik heb natuurlijk ook eventjes geprobeerd te scheren, dat was toch nog best moeilijk. Al gauw heb ik de tondeuse terug gegeven, de kinderen keken best wel angstig haha. Alle uniforms werden uit zakken gehaald, en op de grond gelegd. Er zijn veel uniforms die helemaal kapot zijn of die de kinderen vast moeten houden tijdens het lopen. De meiden moesten ze wassen en werden opgehangen.

19 maart 2014

Vandaag ging Kimberley mee naar m’n stage. Hele drukke dag gehad, dat we eigenlijk niet verwacht hadden. In de ochtend hebben we met 6 groepen spelletjes gedaan, kat en muis. We hadden nog lintjes liggen dus hebben we die gebruikt voor de staartjes. Wat vonden ze het leuk, de ene groep was nog enthousiaster dan de andere. Sommige kinderen deden het niet serieus en speelde vals maarja dat zijn kinderen. Als ze plezier hebben vind ik het goed. Dat is wel echt iets dat veranderd is, normaal ben ik iemand waarvan het volgens mij plannetje moet gaan en moet lopen maar hier, ik vind ik het goed als kinderen het naar hun zin hebben. Hierna zijn we meegegaan naar de rechtszaal, stevie en nog 12 andere moesten daar heen. We moesten weer lang wachten en uiteindelijk kwam de rechter weer niet opdagen. Zo zielig, deze kinderen mochten 2 weken geleden al naar huis maar ze moeten nu weer 2 weken wachten. Iedereen had zich verheugd om naar huis te mogen, hele erge tegenvaller dus. Hierna moesten we 2 meiden wegbrengen, zei verblijven in een meiden tehuis. Dit is een huis waar 17 meiden verblijven met verschillende verhalen. Sommige prostituees, mishandeld, verkeerde vrienden of worden bedreigt. Dit huis was zo leuk, normale douch, kamers met normale bedden, woonkamer met banken, tv en overal foto’s en schilderijen. Zelfs een klein katje als huisdier. Zo leuk. Ook moesten we een jongen naar huis brengen. Hij was door de politie naar Kisumu gebracht om naar huis te brengen. Hij is een jaar van huis af geweest en op staan gaan wonen. Hij wees zijn huisje aan, toen we daar aankwamen bleek niemand hem te kennen. Hij vertelde dat hij op een school had gezeten hier, toen ze de naam vroegen bleek dit helemaal geen school te zijn. Ik ging even met George praten (een collega), hij vertelde dat hij liegt om niet naar huis te hoeven. Er zat daarom nog maar een ding op, hem naar Remand home brengen en met hem praten over wat er is gebeurt en waarom hij liegt. Samengevat echt een super leuke dag!

20 maart 2014

Vandaag veel met kinderen gepraat en heel veel gelachen. Onder andere ook meegedaan aan de staar wedstrijd, wat kunnen die kenianen serieus kijken. Het was zo leuk. Ik heb gesproken met Veronica ( 17 jaar) , ze vertelde me dat ze een prostitué is geweest, die op straat haar klantjes moest verzamelen. Ze had een vriend waarmee ze verloofd was. Hier in Kenia zijn de vrouwen zwaar onderdanig en kunnen de mannen alles voor hun bepalen. Absurd!! Ze moest daarom voor hem dit doen, hij had geen werk en moest toch aan zijn inkomen komen. Dit was de ideale manier voor hem. Ze heeft dit 2,5 jaar gedaan. Ook is ze mishandeld door haar vriend als ze weigerde om op straat te gaan staan, littekens zijn nog steeds te zien bij haar. Ze heeft tranen gelaten tijdens het vertellen, zo zielig. Hierna gaat ze naar Agape ( het huis van gisteren). Ze moet nog steeds beschermd worden.

21 maart 2013

Vandaag lekker kunnen uitslapen daarna op naar de Masai markt om nog een paar laatste spulletjes te kopen! Hierna lekker gaan lunchen en ’s avonds een toetje gegeten bij Laughing Budha. ’s Avond niks gedaan en vroeg gaan slapen, want morgen is de grote dag. Monkey Rock.

22 maart 2013

Om 8:30 stond de auto klaar om naar Monkey Rock te gaan. We gingen met Francis, Bart, Cas, Janneke, Kimberley, Amy, Dagmar en ik. Veel drinken en eten bij en de tocht kon beginnen. Wat waren de eerste 15 minuten zwaar zeg, maar eindelijk kon ik weer een beetje sporten. Wat had ik dat gemist. We hebben zo een 4 uur gedaan om boven te komen. Geklim en geklauter dat was het maar toen we eenmaal boven kwamen, WAUW, wat een uitzicht. De terug weg was het makkelijks, lekker berg af en ongeveer 2 uur over gelopen. Net op tijd terug voor de onweer. ’s Avonds nog met de groep naar Buddy’s gegaan om te eten. En daarna naar Signature. Wat kunnen ze hier dansen. Hoe de mannen/jongens met hun heupen staan te schudden niet normaal, zo zou je in Nederland jammer genoeg nooit een jongen zo zien dansen. Schaamte? Dat kennen ze niet. Al sta je in je eentje helemaal los te gaan. Zo leuk om te zien

23 maart 2013

Nog een lekker relax dagje gehad, lekker gezwommen. Sammy kwam ook voor de laatste keer zwemmen. Nog geprobeerd hem beter te leren zwemmen maar dat gaat nog wel een tijdje duren. ’s Avonds naar Buddy’s geweest er was een live bandje, super gezellig.

24 maart 2013

Een na laatste stage dag…. Wat zie ik er tegen op. Ik wil bij mn kindjes blijven. Vandaag veel bijgepraat met de kinderen en verteld dat morgen me laatste stage dag is. Wat vonden ze dat jammer. Sommige kinderen kwamen hele dag naar me toe en gaven me een knuffel ‘ Don’t leave us, i dont want to miss you’’ . Zo enorm lief. Ook heb ik lang zitten praten met collega’s. Over de verschillen in Nederland en Afrika. Daar kun je lang over praten want dat zijn er zoooo veel. Ik vind Kenia eigenlijk veel leuker om te wonen dan in Nederland, dus wie weet.

25 maart 2013

Vandaag ook met kinderen gepraat en veel gelachen. ’s Middags kwam er een vrouw die ik had geregeld om de kinderen armbandjes te leren maken. Wat vonden ze het leuk. Ze luisterde aandachtig naar de vrouw die het uitlegde. Ik heb ook een armbandje gemaakt voor het kleinste kindje, hij kon het zelf niet dus besloot ik om er een voor hem te maken. Alle kinderen mochten het zakje met kraaltjes houden, blijer kon je ze niet maken. ’s Avonds door gegaan om boodschappen te doen. Ik ga snoep zakjes maken voor de kinderen, en jaa voor alle kinderen dus zo een 100. ’s Avonds al begonnen met het maken, hier gaat een hoop tijd in zitten maar daar heb ik het er voor over.


26 maart 2013

We zijn met Sammy naar Rangala vertrokken in zijn Tuc Tuc. Hier namen we afscheid van onze oude stage plekken. Pauline zo een schatje, ze heeft me zo lang vast gehouden en geknuffeld. Wat een geweldige vrouw is het toch! Haar mis ik nog het meest van alle mensen in Rangala. Hierna zijn we uitgenodigd voor een afscheids lunch bij de zuster, eten en drinken gehad. Een speech hoort daar natuurlijk ook bij. We hebben nog een leuk cadeautje gehad om mee naar huis te nemen. Hierna met de bus naar Kisumu terug, al binnen 5 minuten hadden een klap band hoe kan het ook anders we zijn nog steeds groep 13, na een half uur konden we weer verder. We hadden een afscheids diner geregeld voor Milli, Consulata en sammy. Alleen Sammy bleef over want de andere konden niet. Na heerlijk gegeten te hebben terug naar huis.

27 maart 2013

Het is zover het afscheid op me stage. Als eerst gingen we naar mijn stage. Ik had snoepzakjes gemaakt en ranja neer gezet. Jammer genoeg waren er veel werknemers weg, 15 kinderen moesten naar Nairobi, met deze 15 kinderen had ik allemaal een hechte band. Hier moeten ze voor 3 jaar blijven en gaan naar school. Ik hoop voor hun op een goede toekomst. Alle andere kinderen kwamen in rijen naar buiten, het leek nu echt op een gevangenis. Ze waren stuk voor stuk allemaal zo blij. Overal zag ik nogsteeds dat ze bezig waren met het maken van de armbandjes. Na het afscheid zijn we naar de stage plek van Kimberley gegaan, de gehandicapte school. Wat vond ik deze kinderen eng, het zijn zeker schatjes maar ik zou niet weten hoe ik daarmee moet werken. Hier ook snoepzakjes uitgedeeld en afscheid genomen. Toen door naar Mama Niginia, amy haar stage plaats. Al die lieve kindertjes waren ook al zo blij met de snoepzakjes. Iedereen zat ze gelijk op te peuzelen. Hierna ben ik nog even naar Rachel geweest, ze ligt sinds maandag in het ziekenhuis vanwege infecties. De vraag is nog of ze met ons mee kan naar Nairobi. Zo zielig voor der. ’s Avonds koffer in gepakt, dat is nog steeds geen prettig gevoel hoor. Nog eventjes voor de laatste keer naar Signature.

28 maart 2013

Vandaag zijn we vroeg vertrokken naar Naivasha. 6 uur rijden maar liefst. Hier blijven wij voor 2 nachtjes. Het afscheid was nog het zwaarst, met tranen in me ogen nam ik afscheid van Sammy. Wat een geweldige vent is dat, zoveel gelachen met hem. Hem ga ik echt heel erg missen. Eenmaal aangekomen op Fisherman’s camp koffers neergezet en er was nog tijd voor een boottrip. Een klein bootje waar we met zijn 4e in zaten. Nijlpaarden gezien, flamingo’s en verschillende vogels. Het was echt mooi. ’s Avonds nog lekker gaan eten en vroeg gaan slapen.

29 maart 203

Hells Gate it is. Wat een geweldige ervaring. Gemountainbiked en al snel gestopt bij een berg. De andere meiden hebben tot 20 meter geklommen maar ik ging voor de top. 45 meter, stijle stukken waar je U tegen zegt. Zonder gaten waar je je handen in kon stoppen maar toen ik boven was zo een weldaan gevoel. En wat een uitzicht, geweldig. Abzeilen was toch een beetje eng, mijn touw werd maar met 1 knoop vast gebonden aan de berg. Dat was echt het moment dat ik dacht als het nu fout gaat ben ik dood. Maar gelukkig heelhuids beneden gekomen. En terug op de fiets geklommen. Aangekomen bij het eindpunt zijn we gaan lopen, dit was ook al zo mooi. Nog even onder de ‘douch’ gestaan, een waterval die van de berg af kwam. Zo een uur gelopen en toen terug fietsen, dat was zwaarder dan we gedacht hadden maar wat was het een leuke dag. ’s Avonds wat gegeten en helemaal gebroken naar bed toe gegaan.

30 maart 2013

We gingen naar Nairobi, dit was nog zo een 2 uur rijden. Onderweg nog langs lake river gereden voor een super uitzicht. Toen we in Nairobi aan kwamen leek het net alsof we in Nederland waren. Grote gebouwen, lijnen op de wegen, stoplichten en heel veel auto’s. Niet echt een keniaans gevoel. Bij het Shalom House de spullen neergezet en naar de Masai Markt geweest. Ze vertelde ons dat het veel goedkoper was in Nairobi dan in Kisumu. Maar al gauw kwamen we er achter dat het heel duur was. Na wat onderhandelingen gingen de prijzen wel omlaag maar alsnog duur vergeleken bij Kisumu. Paar spulletjes gekocht en terug naar het huis. Wat gegeten en lekker naar bed.

31 maart 2013

Onze laatste dag in Kenia. Wat een trieste gedachten. Ik wil eigenlijk nog niet naar huis. Vroeg opgestaan om naar dieren te gaan kijken. Het plan was om met Cheeta’s op de foto te gaan maar dat ging helaas niet door. We zijn daarna door gegaan naar een ander park. Hier konden we met krokodillen op de foto, het was een kleine maar sterk dat die waren. Na de krokodillen kregen we schildpadden te zien, ook 2 baby’tjes. Wat waren die lief, nog niet eens 5 cm lang. Wat een schatje. Hierna zijn we nog naar de struisvogels gegaan en Amy en Kimberley hebben kameel gereden. Wat een geweldige foto’s zijn er uitgekomen. Hierna zijn we naar het winkel centrum gegaan en geluncht. Nog even winkeltjes gekeken totdat we bij een beauty salon tegen kwamen. Daar besloten Lindy en Jorine om hun 2 de gaatjes te laten schieten in hun oren. Ik vond dit ook super dus belde me ma om te vragen of het mocht. Dat mocht dus ben nu 2 gaatjes rijker. Ik vind het super mooi. ’s Avonds hoefde we niet meer te eten omdat we nog steeds vol zaten. Koffers nog een keer ingepakt en klaar voor vertrek. Nouja klaar, ik zou het niet erg vinden om nog langer te blijven maar dat kan ik het thuis front niet aan doen. Ofja het is natuurlijk wel 1 april morgen.

Hier dus mijn laatste verslag, want hier houd mijn verhaal op. Tot nu toe dan want ik ga zeker nog terug naar Kenia. Kenia zit in me hart, wat een geweldig land. Wat zal het weer wennen zijn al die luxe, eigen huis, familie weer om me heen, school, rituelen in Nederland, schone lucht, alleen maar blanke mensen, niet meer op straat lopen en door iedereen gegroet worden. Te veel dingen om op te noemen. Maar ook wil ik Judith erg bedanken voor de steun en toevertrouwen die ik aan haar heb gehad deze 3 maanden. Betere coach had ik me niet voorgesteld. Wat ga ik dat missen, elke dag opstaan met de zelfde meiden en 24/7 op elkaars lip zitten. Alle mensen die elke keer mijn verslagen hebben gelezen, dankjewel voor het lezen en de reacties die zijn geplaatst. Je kunt me morgen weer vinden in het kleine dorpje Heerle.

Bye Bye kenia tot over een paar jaar.