Nini wiki, nini wiki

Wat een week, wat een week

28 februari 2014

We zijn naar het ziekenhuis geweest vandaag. Niet voor ons eigen maar om kinderen die in het ziekenhuis liggen met kanker te vermaken. Ze ondergaan hier een chemo van 2 keer per week. Erg zwaar dus. We hebben alles uit de kast getrokken om ze te vermaken, nagellak, papier, kleurpotloden, ballonnen, stoepkrijt en slingers. Wat vonden ze het leuk, je merkte wel echt dat ze ziek zijn. Een kindje moest je helpen bij lopen want anders viel hij om. Na zo een 1,5 sliepen er 2 meisjes aan tafel, we hebben ze naar de kamer gebracht om te kunnen slapen. Ze hadden de dag van hun leven. Hierna zijn we lekker aan het zwembad gaan liggen om een beetje bruin te worden, want dat wordt je hier niet door stage. ’s Avonds zijn Judith en ik een potje gaan poolen bij Signature.

1 maart 2014

In de ochtend zijn we naar de slumps geweest. Hier wonen mensen dicht op elkaar in kleine huisjes. Interessant om te zien maar niet zo veilig voor mzungu’s (blanken), dus we bleven veilig in de tuk tuk zitten. Na 2 grote slumps gezien te hebben zijn we naar de vrouwen gevangenis gegaan. Ze vertelde ons dat je hier zomaar naar binnen mag. Eenmaal aangekomen te zijn na flink wat gehobbel vertelde de security dat je eerst een toegangspas moest aanvragen bij de baas. Die was er vandaag alleen niet. Als je naar binnen mag krijg je een rondleiding en mag je zo veel foto’s maken als je wilt. Super gaaf dus. We gaan van de week terug om naar de baas te gaan. Hierna weer lekker gezwommen in het zwembad. Over precies een maand zijn we al weer in Nederland… Ik wil hier nog helemaal niet weg. ’s Avonds nog naar Signature geweest, wat was het druk. Gewoon niet normaal.

2 maart 2014

Eindelijk weer lekker kunnen uitslapen. ’s Middags zijn we gaan zwemmen. We hebben Sammy (de tuk tuk driver) uitgenodigd om te komen zwemmen. De meeste mensen kunnen hier niet zwemmen dus hij ook niet. Ik ben met hem het water in geweest en hem laten zien hoe het moest. Natuurlijk had hij een band om zodat hij niet kon verdrinken. Hij probeerde zijn uiterste best te doen maar veel vooruit kwam hij niet. Na een tijdje had hij een eigen manier gevonden om vooruit te komen. Nog met de bal in het water gespeeld. Hij leek net een kind in het water. Zo een plezier had hij. Toen hij terug aan het werk moest heb ik hem gezegd dat hij in mijn douche mocht douchen. Zijn eerste antwoord was natuurlijk nee (zoals alle afrikanen). Gelukkig heeft hij het wel gedaan, hij was zo blij. Hij had al een hele lange tijd niet meer onder een echte douche gestaan. Ze doen het hier met een teiltje water. Nadat hij klaar was nog even laten insmeren met crème. Hij vertelde dat dit zijn beste dag in zijn leven was. Super leuk! ’s Avonds nog uit eten geweest bij de Green Garden en een schema gemaakt voor de spelletjes deze week.


3 maart 2014

Vandaag weer naar stage, wat had ik er zin in. Eenmaal op stage aangekomen te zijn heb ik mijn schema gelijk aan Suzan laten zien, ze vond het een super idee en riep er iemand bij die me kon helpen. Die was ook meteen enthousiast. Afspraken gemaakt en morgen gaan we de groepjes verdelen en waarschijnlijk ook de eerste spelletjes doen. Daarna werd er mij verteld dat ik een les mocht gaan doen. Hier ben ik helemaal niet goed in vooral niet voor zo een 90 mensen in het Engels. Ik heb een spelletje verzonnen dat ik een woord zei in het Engels en hun het op het bord moesten schrijven. Ik dacht dat ze in Nederland niet tegen hun verlies konden maar hier…. Ik schrok er gewoon van. De meiden hadden uiteindelijk gewonnen. De docent naast me stond op en begon elke jongen een klap in zijn gezicht te geven. Dit was natuurlijk niet de bedoeling. Ik heb gevraagd of hij wilde stoppen maar dit was normaal, het verliezende team moest ‘gestraft’ worden. Ik ga dit morgen heel duidelijk vertellen dat ik dat bij mijn spelletjes absoluut niet wil hebben. Hierna nog een staar wedstrijdje gedaan. Ze moesten elkaar aankijken zonder te lachen. Grappig dat ze dit vonden. ’s Middags nog een lesje gevolgd, vraag me niet waarover het ging want het was in Swahilli’s. Samengevat weer een leuke dag!

4 maart 2014

Vandaag weer een leuke dag achter de rug. ’s Ochtends zou ik eigenlijk een afspraak hebben met Roos, zij zou mij helpen met de activiteiten omdat dat ook haar rol is hier. Ze was er niet omdat haar zus is overleden dus in de ochtend heb ik een les meegekeken. In de middag ben ik gaan beginnen met de teams verdelen. Dit ging echt heel langzaam, de leraar had tegen de kinderen gezegd dat ze hun hand op moesten steken bij welk team ze wilde. We hadden maar 1 pen dus moest elk kind langs gaan. Ik ben gestopt bij groep 4 zodat ik wel kon beginnen met m’n spelletje. Ik heb met 3 andere meiden de ballonnen opgeblazen en een lint eraan gedaan. Toen kwamen de 2 teams, bij elkaar 40 kinderen. Bij iedereen de ballon om de enkels gedaan. Ondertussen vond een iemand het leuk om de ballonnen al kapot te maken. Dus er bleven er zo een 20 over. Ze moesten de ballonnen van andere kapot trappen, wie geen ballon meer had was af. Maar natuurlijk deden ze dit niet en rende iedereen (ook zonder ballon) achter andere kinderen aan om de ballon kapot te maken. Hakuna matata! Ze hadden zo veel plezier en daar gaat het om! Ze wilde het nog een keer doen maar had niet genoeg ballonnen meer. Vandaag kwam Stevie naar me toe, hij vertelde dat hij morgen naar de rechtszaal moest. Hier was hij heel bang voor en vroeg of ik met hem mee ging. Tuurlijk ga ik mee. Hij zit hier omdat hij zijn moeder mishandeld heeft, ze zat aan de drugs en de alcohol. Hij wilde daar weg en dat was de enigste manier. Hij heb er super veel spijt van maar kan het niet terug draaien. Hij vroeg of ik naast hem kwam zitten als de rechter tegen hem sprak. Zo lief.

5 maart 2014

Vandaag vroeg naar stage gegaan om met Stevie naar de rechtszaak te gaan. Eenmaal aangekomen te zijn vertelde de leiders dat het pas in de namiddag is. Dus de les mee gevolgd en met de kinderen gepraat. In de middag gingen we met 11 kinderen naar de rechtszaak. Eenmaal binnen te zijn gingen we zitten en luisterde we naar de rechter, die oordeelde over 21 jongens (van ongeveer 20 jaar oud). Ze hadden met zijn alle het politie bureau vernield en in elkaar getrapt. Inclusief politie mannen. Deze jongens hebben 8 maanden celstraf gehad. Ook kwam er nog een oudere vrouw aan de beurt. Zij had 8 laptops uit hotel kamers gestolen. Ze ontkende dus die zaak moet verder uitgezocht worden. Toen waren wij eigenlijk aan de beurt. Er kwam iemand ons na 30 minuten vertellen dat de rechter geen tijd meer had en dat ze over 2 weken terug moeten komen. Flink balen voor sommige kinderen die vandaag eigenlijk op vrije voet zouden staan. Zo een kind is, Phila, een meisje dat er leuk uit ziet en heel onschuldig lijkt. Ze heeft haar moeder mishandeld omdat ze niet naar school wilde. Haar moeder is toen naar de politie gegaan en hebben haar hier heen gebracht. Ze zit er nu 3 weken en zou vandaag uitspraak krijgen (waarschijnlijk was ze dan vrij). Ze moet hier dus nog 2 weken verblijven, tranen rolde van der wangen. De leiders zeiden gelijk tegen haar dat ze zich niet zo moest aanstellen en haar tranen snel weg moest doen. Toen we weer terug waren liep ze gelijk naar haar kamer. Ben toen achter haar aangelopen en haar een knuffel gegeven. Ik dacht eerst dat ze dit niet wilde maar ben nog nooit zo lang geknuffeld. Ik heb haar verteld dat ze best mag huilen, dit toont juist hoe sterk ze is geweest de afgelopen tijd. We hebben nog even gepraat en ze vertelde met veel tranen dat ze er heel veel spijt van heeft en als ze vrij is gelijk naar school gaat. Wat een schatje! Ze zijn hier allemaal zo lief maar hebben gewoon een grote fout gemaakt. En worden er voor gestraft.

6 maart 2014

Vandaag een super leuke maar drukke dag achter de rug. Ik had zoals jullie eerder gelezen hadden 90 armbandjes gehaald voor de kinderen op me stage. Vandaag heb ik ze gegeven, ik ben bij de deur gaan staan en één voor één mochten ze naar buiten met een armbandje. In het begin ging dit heel goed alle kinderen gingen netjes naar buiten. Maar bij de laatste 30 kinderen begon het chaotisch te worden. Kinderen kwamen naar me toe om te zeggen dat ze niets gehad hadden. Eindelijk na dik een kwartier heb ik iedereen voorzien van een armbandje. Wat waren ze blij en dankbaar. Ze hebben heel de dag nog dankjewel gezegd. ’s Middags gingen we de activiteiten doen. Eindelijk heb ik iemand gevonden die me hierbij wilde helpen. Er zijn hier zo veel ploegen elke dag dus als ik m’n plan in de morgen bespreek en iemand het goed vind, zegt de middag ploeg dat het niet kan. Ik heb een lijst gevraagd van alle namen van de kinderen. Dit hadden ze niet dus moeten ze om de beurt hun naam opschrijven. Hierna heb ik zelf groepen gemaakt zodat niet alle grote en kleintjes bij elkaar zitten. Daar ging ik dan, alles klaarzetten. Het spelletje dat ik in gedachten had ging zo. Ik heb voor elk team 2 emmers neer gezet. De 2 de emmer met een afstand van 10 meter ongeveer en een tafel ertussen. De kinderen moesten met een bekertje water onder de tafel door naar de andere emmer. Soort estafette dus. Alles had ik klaar gezet en liep naar de klas en ik riep de groep. Op dat moment keek ik naar buiten, ja hoor, het regende. Balen wat ik deed. In de klas gewacht tot het droog was. De kinderen riepen na een half uur ‘Sascha, Sascha, it’s not raining anymore’. Snel naar buiten dus voordat het weer begon te regenen. Ik en Ogle deden het voor. Iedereen snapte het meteen. Wat hadden ze een plezier. Iedereen deed zijn best om te winnen. Lachen wat ze deden. Nadat de winnaar bekend was ben ik de andere groepen gaan halen. Dit waren wat meer oudere, ik had gedacht dat ze absoluut niet mee wilde doen. Tot me verbazing was dat juist niet, ze waren zo fanatiek. Ik werd er zelf helemaal vrolijk van. Nadat de andere groepen klaar waren zijn ze weer terug naar de klas gegaan. Even later kwam Lovinea naar me toe om te vragen of ik met ze mee ging voetballen. We zijn met alle meiden naar het veldje gegaan, met security natuurlijk. Teams gemaakt en het spel kon beginnen. Ze konden echt niet voetballen maar een plezier wat ze hadden. Jongens stonden bij de ramen de meiden aan te moedigen en te juichen. Je merkt echt dat ze een band met elkaar hebben. Na een 15 minuten moesten ze weer naar binnen. Ik vroeg of ze nog iets langer buiten mochten blijven. Wycliff vertelde me dat dat niet mocht omdat ze dan hun vlucht route konden bedenken. Nog even een sprint wedstrijdje gedaan en toen echt naar binnen. Wat een top dag!!!

7 maart 2014

Vandaag vroeg opgestaan om naar de vrouwengevangenis te gaan. Eenmaal bij de vrouwengevangenis aangekomen te zijn hebben we eventjes moeten wachten. Er kwamen vrouwen langs die water gingen halen. Maar liefst 7 gevangenen met 1 bewaker (vrouwelijke), deze bewaker had niet eens een geweer alleen een klein stokje. Frappant want 7 gevangenen kunnen 1 bewaker makkelijk aan. Er liepen vrouwen met verschillende labels op hun uniformen. De een was wit en vierkant of rechthoek en de andere was rood. We vroegen wat dit inhield, rood was voor moord. Als je dus alle labels weet, weet je gelijk wat die vrouw op haar geweten heeft. We mochten bij de bazin op het kantoor komen, daar vroegen we of we de cellen ook mochten zien, dit mocht niet. We moesten daarvoor naar Nairobi om bij het hoofd een pas te halen. We hebben wel een aantal vragen mogen stellen. De vrouwen blijven hier verschillend, sommige 1 week sommige 5 jaar. Ook verblijven hier kinderen, vrouwen die zwanger zijn of een kind dat jonger is dan 4 jaar hebben. Moeten ze meenemen naar de gevangenis waar ze verblijven. Ze hebben hier een ‘kinderdag verblijf’. Hierna zijn we naar Kibokobe gegaan. Lekker in de zon gelegen en gerelaxt. ’s Avonds nog lekker uiteten geweest.

8 maart 2014

Vandaag met Amy, Kimberley en Lindy naar de Masai Markt geweest voor leuke dingetjes te kopen. Natuurlijk heb ik weer armbandjes voor mezelf gekocht. Hierna nog lekker gaan lunchen. ’s Avonds nog naar de bioscoop geweest, want dat kan hier ook. We kwamen binnen en het was even of we weer in Nederland waren. Popcorn, drinken, snoep alles. De zaal was nog groter dan in Bergen op zoom of Roosendaal. We gingen naar Side Effect. Een bollywood film. Na een gezellig avondje zijn we nog door gegaan naar Signuture.

9 maart 2014

’s ochtends naar de zondags markt geweest, jammer genoeg er niet in geslaagd om iets leuks te kopen. ’s Middags kwam Sammy nog zwemmen, wat was dat toch weer gezellig! Ik hoop dat ik hem kan leren zwemmen voordat ik weg ga. Dat wilt hij zo graag. Het is nu nog net alsof je een hond in het water ziet zwemmen. ’s Avonds voor de laatste keer uit eten gegaan en we kunnen er weer tegen aan deze week.

10 maart 2014

Vandaag was het denk ik de nationale ‘slaan dag’ op het Childrens Remand Home. Ik kwam binnen en er lagen 97 kinderen met hun buik op de grond. Ik ging meteen vragen wat er aan de hand was. Maikel vertelde me dat Ogle gisteren avond ontsnapt is en dat er mensen hem geholpen moeten hebben. Toen de kinderen de deuren op slot moesten doen hebben ze Ogle in de keuken opgesloten zodat niemand het merkte. ’s Nacht is hij door de tralies naar buiten gegaan en gevlucht. Ze wilde met slaan te weten komen wie het had gedaan. Na 5 minuten mochten er veel kinderen naar de klassen en bleven er 5 over. Deze 5 moesten het volgens de leiding gedaan hebben. Ze stonden met 6 mensen op 5 kindjes te slaan met rubbere harde banden. Ik ben toen nog een keer naar hun toe gelopen om te zeggen dat het niet normaal was en dat ze er echt niet achter kwamen door te slaan. Ze zeiden dat dit de enigste manier was om het te weten te komen. Ik heb kinderen na het slaan nog nooit zien huilen, zo hard zijn ze hier voor zichzelf. Maar nu… Alle 5 kinderen brulde van het huilen, niet om aan te zien. Al snel zeiden 2 kinderen dat hun Ogle hebben geholpen, ze werden nog een keer extra geslagen en mochten allemaal naar binnen. Ik ging bij de 2 jongetjes zitten die bekend hadden. Ik zag aan heel hun houding dat ze het niet gedaan hadden, ik vroeg dat aan ze en ze zeiden nee maar anders blijven ze ons slaan, ze hadden de verkeerde 5. De echte daders zitten hier in het klaslokaal vertelde ze. Ze hadden nog erg veel pijn en keek onder hun shirt, er zaten veel striemen op die zelfs bloeide. Arme kindjes, gestraft voor iets wast ze helemaal niet hadden gedaan. Ik had toevallig nog koekjes in me tas zitten dus heb ik die aan ze gegeven. Daarna heb ik de les mee geluisterd. De leraar wilde weten hoe goed ze konden spellen. Kinderen werden uitgekozen om een woord in het Engels op het bord te schrijven. Sommige kinderen konden helemaal geen Engels maar moesten wel naar voren komen. Bij ieder fout geschreven woord kregen ze een pak slaag. Ook werden ze aan een klein velletje op hun buik zeker wel een halve meter omhoog gehesen. Ik vond dit nergens op slaan. Kinderen straffen die nog nooit een woordje Engels geleerd hebben. 1 kindje werd expres uit de groep gehaald omdat ze wisten dat hij geen Engels kon, toen hij natuurlijk het woordje fout had stond de leraar al klaar met zijn hand, ik ben naar hem toegelopen en heb hem verteld dat ik het hier echt niet mee eens ben. Ik heb het jongetje mee naar buiten genomen en met hem een koekje gegeven. Er kwam een andere jongen aangelopen en kwam erbij zitten. Ik heb hem toen gevraagd of hij het wilde vertalen wat het jongetje zei. Hij vertelde dat hij hier gekomen is omdat zijn ouders hem sloegen en geen eten gaven. Hij kreeg 2x per week de overblijfseltjes van zijn ouders. Hij is toen weggelopen van huis en op straat gaan leven. Al gauw ontdekte hij de lijm en is hieraan begonnen. Lijm is hier 20 shilling, heel goedkoop dus. Als je dit snuift voel je geen honger meer dus voor hem de ideale manier. ;s nachts is hij door de politie opgepakt en naar het Children Remand Home gebracht. Dit was een dag om snel te vergeten!

11 maart 2014

Vandaag jammer genoeg niet naar stage gekund. Ben ziek, hopelijk is het snel over want op bed liggen is niets voor mij. Ik wil naar stage!!!

12 maart 2014

Vandaag heeft Judith me eigenwijsheid overwonnen en nam me mee naar het ziekenhuis. Al snel kwamen we bij de dokter en moest m’n bloeddruk gemeten worden en ben gewogen. In deze 2,5 maand Kenia ben ik maar liefst 8 kilo lichter. Na nog wat onderzoekjes zei de dokter dat ik uitgedroogd was en dat ik minimaal 24 uur in het ziekenhuis moest blijven. Dit zag ik echt niet zitten. Judith vroeg of ze me thuis aan het infuus kon leggen omdat ze een verpleegster is. God dank mocht dit en hoefde ik niet in het ziekenhuis te blijven. Ik kreeg in het ziekenhuis een infuus, deze moest maar liefst 3 keer geprikt worden omdat het niet lukte. Wat deed dit pijn zeg. De verpleger bleef ook nog eens achter me draadje hangen, prutsers zijn het daar wel hoor. Nadat me eerste infuus leeg was moesten we op de bloedonderzoeken wachten. Gelukkig kwam daar niet uit dat ik malaria of een andere ziekte had. Waarschijnlijk iets in me maag waardoor het overgeven komt. Daarna hebben we medicijnen en infuuszakken gekocht en op naar huis. Het ziekenhuis bezoekje duurde maar liefst 5 uur. Toen we thuis kwamen heeft Judith gelijk het tweede infuus aangesloten. We hadden niet een standaard waar ze de infuus zakken aan hangen dus hebben we hem aan m’n klamboe gehangen. Alles kan in Kenia. ’s Avonds hebben Judith en Rachel pizza meegenomen voor me, het leek net of ik 3 maanden niets gegeten had. Gelukkig bleef dit erin. Nu proberen te slapen.

13 maart 2014

Vandaag het 3de infuus aangesloten en hopen dat ik snel weer stage kan lopen. Voel me alweer wat beter maar de oude Sascha ben ik nog niet. Film maraton in me eentje gehouden en wat geslapen. Wat zou ik nu graag naar me stage willen, mis me kinderen!!

14 maart 2014

Vandaag weer niets gedaan, nog steeds ziek in bed! Wat een ramp, het vooruitzicht is al helemaal een ramp. Nog 8 dagen stage en 18 dagen tot dat ik weer thuis ben! Tijd gaat hier zo snel behalve deze week..